Stonehenge zonnewende

Zonnewende verwijst in wezen naar de tijd van het jaar waarin de positie van de opkomende of ondergaande zon absoluut onbeweeglijk wordt tijdens zijn reis langs de horizon. De zomerzonnewende bij Stonehenge vindt elk jaar rond 21 juni plaats, wat de langste dag is, en de positie van de zon blijft aan weerszijden van deze datum een ​​paar dagen min of meer hetzelfde. Het was een belangrijke tijd voor de neolithische mens vanwege de warmte die hij ontving voor zichzelf, zijn gewassen en zijn dieren. De stenen in Amesbury Stonehenge zijn duizenden jaren geleden op een griezelige manier uitgelijnd met de bewegende zon. Als je tijdens de zomerzonnewende van Stonehenge in het centrum staat, zul je zien dat de zon net links van een grote steen opkomt die buiten de steencirkel ligt en bekend staat als de Hielsteen. Archeologen geloven dat er mogelijk een partnersteen voor de Heel Stone is geweest, wat betekent dat de zon zou zijn opgekomen terwijl de twee stenen hem perfect omlijstten, zo is de uitlijning van Stonehenge Avenue.

Er wordt ook aangenomen dat mensen bijeenkwamen tijdens de zomerzonnewende van Stonehenge of midzomer en belangrijke rituelen uitvoerden met betrekking tot de veranderende seizoenen en ceremonies voor de zon en de lucht. Het kan ook een geweldige tijd zijn geweest voor feesten met lange uren daglicht en warmte. Deze tijden van samenkomen en het vieren van het Stonehenge Summer Solstice Festival moeten destijds zeer belangrijke gebeurtenissen zijn geweest en omvatten mogelijk zang, dans, toespraken, processies, sportevenementen en nog veel meer. Tegenwoordig komen duizenden bezoekers uit alle hoeken van de wereld hier samen om het Stonehenge Summer Solstice Festival te vieren, terwijl ze proberen inzicht te krijgen in waarom dit zo belangrijk kan zijn geweest voor de Neolithische mensen.

Afrekenen: theorieën over Stonehenge

Zonnewende in Stonehenge is al eeuwenlang een belangrijke tijd van het jaar en naast de zomerzonnewende observeert Stonehenge ook al duizenden jaren de winterzonnewende. Veranderende seizoenen en het verstrijken van de tijd zijn van het allergrootste belang geweest voor de oude man die in de eerste plaats boer was, gewassen verbouwde en voor zijn dieren zorgde. De kennis over wanneer elk seizoen veranderde, was voor hem van cruciaal belang, vooral de komst van de winter, die voor hem een ​​donkere periode moet zijn geweest. Naarmate de dagen korter en kouder werden, voelde de oude man misschien angst en verlatenheid, verlangend naar de terugkeer van het licht en de warmte van de zomer. Dit kan het uitgangspunt zijn geweest achter de bouw van Stonehenge, om de veranderende seizoenen te volgen door ze op één lijn te brengen met de beweging van de zon.

Een van de belangrijke gebeurtenissen in hun jaarlijkse cyclus zou de midwinterzonsondergang of de winterzonnewende bij Stonehenge zijn geweest. Winter Solstice in Stonehenge blijft ontzag opwekken bij toeschouwers vanwege de pure schittering en precieze uitlijning. Archeologen geloven dat de hoogste trilithon bij het monument nu ontbreekt, maar toen hij stond, zou de zon zijn ondergegaan tussen de smalle opening tussen de twee rechtopstaande stenen die de winterzonnewende bij Stonehenge markeerden. Historici geloven ook dat de winterzonnewende mogelijk belangrijker was onder de oude mensen dan de zomerzonnewende in Stonehenge, omdat ze in die tijd grote feesten hielden. Historisch bewijs suggereert ook dat de Zonnewende Stonehenge mogelijk een tijd was voor rituelen en ceremonies, afgezien van vieringen.

Afrekenen: Stonehenge Stones